یک دلیلی که دوباره نوشتن در اینجا رو آغاز کردم، چون احساس می کنم داره اتفاقات خیلی مهمی می افته که به سرنوشت تک تک ماها مربوط میشه. یکسری دغدغه های ی و اجتماعی برام به وجود اومده که حس میکنم هیچ کسی در دنیای مجازی نیست که به بقیه خبر بده و زنگ خطر رو به صدا در بیاره.
یکسری رسانه ها - به خصوص در تلگرام - هستند که هدفشون فروپاشی کشور ایران هست(به طور مثال مملکته» ، دُر تی وی» و پیش از این آمدنیوز» که بسته شد. کشوری که 300 هزار شهید براش جون دادند، و امثال باکری ها و همت ها و باقری ها و زین الدین ها و خرازی ها به خاطرش از بهترین دوران عمرشون گذشتند، حالا داره به ثمن بخس از دست میره و من نمیخوام این اتفاق بیفته. یکسری گروه ها هستند که دنبال تجزیه طلبی ان. متاسفانه به دلیل ضعیف شدن قدرت مرکزی(به خاطر تحریم های فلج کننده)، هر قوم و قبیله ای ساز جدایی میزنه.
اتفاقاتی که توی ورزشگاه فوتبال و توسط بعضی ترک زبون ها افتاده، الکی نیست. این حرکات کرد زبون ها برای دفاع از کردهای سایر کشورها، بدون برنامه ریزی و خودجوش نیست. اعتراضات عراق و حمله به کنسولگری ایران در کربلا - اون هم دقیقا در 13 آبان (سالروز تسخیر سفارت آمریکا) - (فارغ از اینکه حکومت ، جمهوری اسلامی باشه یا پهلوی یا قاجار) اصلا بی حساب کتاب نیست.
عملا همه دارند به ضرر موجودیت کشوری به نام ایران» اقدام میکنند. همه، حتی مردم خود ایران. این واقعا باعث نگرانی و تاسف عمیق من شده. این موج مهاجرت و پناهندگی ورزشکارها(به طورنمونه سعید مولایی در جودو) و این حجم از طرفداری از بعضی کشورها توسط بخشی از ایرانی ها، اون هم به بهای چندرغاز پول، وحشتناکه.
من دلم میخواد تک تک ، افرادی که با این کشور (نه حکومت یا اشخاص) مخالفن، رسوا بشن. دلم میخواد مردمم، بیشتر دلشون برای اینجا بسوزه. از اینکه یک عده که تا دیروز مسئولین کشور رو عراقی» می نامیدند و حالا از حمله به سفارت ایران در عراق خوشحالند، عصبانی میشم. از اینکه این همه به نفع عربستان و امارات تبلیغ میشه و ما نمی فهمیم که داریم اخبار اونها رو بازنشر میکنیم، متاسف میشم.
پس من می نویسم، و دلم میخواد صدای سومی فراتر از جریان های موجود باشم و شاید تبدیل به کانال تلگرامی شدم.
ها ,تک ,رو ,اینکه ,های ,یکسری ,ها و ,از اینکه ,دلم میخواد ,که به ,اون هم
درباره این سایت